برنامه ریزی توسعه گردش گری در شهر صد دروازه با تاکید بر آثار تاریخی ،باستانی و فرهنگی

گردش گری ، صنعتی درحال رشد است وحتی اگر دردوره هایی رشد کم باشد ، اما باز درطولانی مدت رشد دیده می شود . برخی از صاحب نظران گردش گری را نوش داروی مسائل توسعه یک منطقه می دانند . این دیدگاه واقع بینانه نیست زیرا منافع گردش گری می تواند همراه با مضرات اساسی همراه باشد . بررسی اثرات مثبت و منفی گردش گری ، مشخص می کند که تصمیم در مورد توسعه گردش گری ، باید به دقت گرفته شود . توسعه گردش گری باید براساس خط مشی های برنامه ریزی شده انجام شود . برنامه ریزی برای توسعه پایدار و حفظ محیط ، حیاتی است . اگر با دیدی جامع نگاه کنیم ، رابطه گردش گری با جامعه ، حکومت ، مناطق و کشورها ، نیازمند توجه به مسائل مختلفی است که اهمیت برنامه ریزی را نشان می دهد . برنامه ریزی اطمینان می دهد که توسعه گردش گری توانایی واقعی کردن منافع و کاهش مضرات گردش گری را دارد . تحقیق حاضر نقش برنامه ریزی در توسعه گردش گری شهر صددروازه را با تأکید بر آثار تاریخی ، باستانی وفرهنگی مورد بررسی قرارداده است . این تحقیق ازنوع توصیفی- تحلیلی است . برای جمع آوری اطلاعات علاوه برمصاحبه با صاحب نظران از پرسش نامه به عنوان ابزار اصلی تحقیق استفاده گردیده و به همین منظور روش این تحقیق پیمایشی است . جامعه آماری کلیه دانش جویان ، اساتید وصاحب نظران امر گردش گری وبرنامه ریزی گردش گری دانشگاه آزاد و دانش جویان رشته جهان گردی دانشگاه پیام نور واحد دامغان می باشد . حجم نمونه 310 نفر درنظر گرفته شد و350 پرسش نامه تهیه و در اختیار پرسش گران قرار گرفت . برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss استفاده گردید . نتیجه نشان داد که تعداد و نوع بازدید کنندگان از منطقه ، مزایای اقتصادی حاصل شده توسط گردش گرضایت گردش گران ، احساس امنیت ، سرگرمی های شبانه ، وجود هواپیما ، قطار ، پارک های مصنوعی ، سایت ها و بناهای تاریخی و تأسیسات اقامتی از عوامل مهم در توسعه برنامه ریزی گردش گری درشهرستان دامغان می باشند . توجه به این عوامل توسط سازمان های مرتبط در بهترشدن جذب گردش گر موثر خواهد بود . واژگان کلیدی : توسعه گردش گری ، برنامه ریزی ، شهرصددروازه ، آثار تاریخی ، باستانی ، فرهنگی ، گردش گری